80 yaş ötesi bir hayranlık abidesi…Sabiha İzbeli

Çok gezenin çok şey görmesi ve öğrenmesi çok bilinen ve kabul görmüş bir olgudur. Çok gezmenin ve öğrenmenin sınırı olmadığı gibi görülen ve öğrenilen şeyler de okyanusta damla gibi kalmakta ne kadar fazla olduğu sanılsa da.
Bunu her yeni olayda yeniden görüyor insan. Ancak bu görme ve öğrenmenin ötesinde bazı olaylar karşısında insan hayrete düşüyor ve hayran kalıyor.Zamanın en güçlü olgusu İnternet sayesinde tesadüfen öğrendiğim Kastamonu yakınındaki “İzbeli Çiftliği”‘ne kahvaltı vesilesi ile uğradığımda bu deneyimlerden birini edinmiş oldum.
İzbeli Çiftliği sahibesi Sabiha İzbeli Hanımefendiyle tanıştıktan sonra ne çiftliğin tarihi, ne oradaki madalyalar, ne de eski nostaljik tarihi eşyalar Sabiha Hanım kadar  beni etkilemedi. İzbeli Çiftliği ve Sabiha İzbeli ile ilgili bir çok gazete ve televizyonlarda söyleşiler ve hatıralar yayımlanmış zaten. Çiftlikte sunulan kahvaltı ortamı ve kahvaltılıkların ünü de çok yaygın. Benim bu yazıda ayrıca işleyeceğim konu 83 yaşındaki bu annemizin vizyonu, görüşleri, davranışları, yaptığı işi sahiplenmesi ve enerjisi.”Google maps” vasıtası ile yolumuzu bulup çiftliğin önüne park ettikten sonra herkesin başına geldiği gibi çekine çekine ne tarafa gitsem derken iki katlı çiftlik binasının üst katından inen Sabiha Ananın güler yüzü ve enerjisi ile karşılaşınca rahatladık. Hoş geldiniz faslından sonra yine ikinci kata tırmanış. Çoğu yaşlı, ki bizde ki yaşlılık sendromu 70’te hatta 60’ta başlar, için bu bile bir şikayet konusu iken, üst kata çıktığımızda nefes almadan bize tüm odaları ve odalarda bulunan yüzlerce eser, yazı, eşya, hatırayı nakletmeye başladı. Geçen süre zarfında bu işi her gelen misafire yine büyük bir zevkle tekrarladığını gördük. Misafiri aşağıda karşılıyor, çiftliği gezdiriyor, anlatıyor, sohbet ediyor ve giderken de aynı şekilde uğurluyor. Halen hayatta kalabilen akranlarından çoğu bakıma muhtaç iken yüzlerce kişiyi ağırlayan bu değerli kişinin sırrını ise kendisi söylüyor: “Eğer bu işleri yapmayıp ben de onlar gibi atıl kalsa idim böyle olamazdım” diyor. 45 yıl ebelik, hemşirelik yapıp emekli olduktan sonra ailenin misafir ağırlama geleneğini bu şekilde sürdürmeye devam eden Sabiha Hanım, altmış, yetmiş değil seksen ve inşallah doksan yaşlardakilere ilham kaynağı olacak.

Beni kahvaltının zengin menüsünden, hatıra eşyalardan ve muhteşem doğa manzaralarından çok daha fazla etkileyen, Sabiha Hanımın gençliğinde  “56 model Chevrolet” (sanırım) yanında çektirdiği fotoğraf oldu. O devirde çektirilen bu fotoğraf kendisinin vizyon ve yaşam tarzı hakkında önemli ipuçları veriyor sanırım.

Türkiye’de 99.9999 persentil içinde olduğunu tahmin ettiğim böyle müstesna bir insanla tanışmış olmaktan büyük mutluluk duyduğumu belirtmekten öte, tüm insanlara ve özellikle bu sitenin teması olan “meglio tardi che mai” deyimi ile belirli bir yaşın üzerinde olanlara sunmak istedim. Yolunuz o taraflara düşerse…Kastamonu, 22 Ekim 2015